Όλοι οι γονείς επιθυμούν το παιδί τους να πηγαίνει στο σχολείο με προθυμία και ευχαρίστηση.
Η σχολική ζωή εκτός από χαρά και ικανοποίηση, προβάλλει απαιτήσεις, θέτει κανόνες, προκαλεί συχνά άγχος στα παιδιά.
Μερικές από τις συνηθισμένες πηγές παιδικού άγχους αποτελούν η αλλαγή σχολείου ή δασκάλου, οι δυσκολίες στη μάθηση, τα προβλήματα με τους συμμαθητές, η υπερβολική πίεση των γονέων για καλή επίδοση, η μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό σχολείο κτλ.
Ανεξάρτητα απο το πόσο μεγάλες και πραγματικές ή ασήμαντες και φανταστικές είναι οι παραπάνω δυσκολίες, μπορούν να δημιουργήσουν αρκετά προβλήματα στους μαθητές εφόσον ο κάθε μαθητής αντιλαμβάνεται και βιώνει σε διαφορετικό βαθμό τις διάφορες καταστάσεις.
Όλοι σχεδόν οι γονείς έχουν κάποια στιγμή βρεθεί αντιμέτωποι με την απροθυμία ή και την άρνηση του παιδιού τους να πάει στο σχολείο.
Οι λόγοι που επικαλείται ένα παιδί σε παρόμοιες περιπτώσεις μπορεί να ποικίλλουν: ανησυχία για το τεστ της επόμενης μέρας, άγχος λόγω ελλειπούς προετοιμασίας για το σχολείο κτλ
Οι λόγοι που επικαλείται ένα παιδί σε παρόμοιες περιπτώσεις μπορεί να ποικίλλουν: ανησυχία για το τεστ της επόμενης μέρας, άγχος λόγω ελλειπούς προετοιμασίας για το σχολείο κτλ
 |  |
Στις περισσότερες περιπτώσεις τα "επεισόδια" είναι πρόσκαιρα και παροδικά, δηλαδή σταματούν μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα, χωρίς να χρειαστεί κάποια ιδιαίτερη παρέμβαση.
Η κατάσταση πρέπει να μας προβληματίσει όταν:
- Η άρνηση του παιδιού να πάει στο σχολείο γίνεται επίμονη και προχωρεί πέρα από τις συνηθισμένες συνήθεις διαμαρτυρίες.
- Οι γονείς έχουν ήδη προσπαθήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα να το πείσουν να πάει στο σχολείο, χωρίς όμως να το κατορθώσουν
- Οι γονείς έχουν επιστρατεύσει και εξαντλήσει όλες τις διαθέσιμες μεθόδους (παρακλήσεις, υποσχέσεις, απειλές, δωροδοκίες) χωρίς θετικό αποτέλεσμα
- Το παιδί επικαλείται διάφορους και διαφορετικούς κάθε φορά λόγους για να δικαιολογήσει την άρνησή του π.χ "Ανησυχώ για τη γιαγιά που είναι άρρωστη...", "Τα παιδιά δεν με παίζουν...", "Ο δάσκαλος δεν με συμπαθεί...", "Δε θέλω να αφήσω τη γιαγιά μόνη..."
- Το παιδί παρουσιάζει ταυτόχρονα σωματικές ενοχλήσεις, δηλαδή πόνους στο κεφάλι και την κοιλιά, ναυτίες, εμετούς, διάρροιες κλπ, οι οποίες υπάρχουν και υποχωρούν αμέσως μόλις οι γονείς επιτρέψουν στο παιδί να παραμείνει στο σπίτι. Τα συμπτώματα αυτά δεν εμφανίζονται ποτέ κατά τη διάρκεια των αργιών και τα Σαββατοκύριακα.
 |  |
Στις περιπτώσεις αυτές που το παιδί θέλει αλλά πραγματικά δεν μπορεί να πάει στο σχολείο, εξαιτίας κάποιου υπερβολικού και ίσως παράλογου φόβου, που σχετίζεται με κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο ή κατάσταση από το σχολικό ή το οικογενειακό περιβάλλον, τότε δεν μιλάμε πλέον για σχολική άρνηση αλλά για σχολική φοβία.
Με ποιους τρόπους μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί;
- Εξηγούμε στο παιδί ότι δε γίνεται να μην πηγαίνει στο σχολείο.
- Δεν εκδηλώνουμε το άγχος μας, αποφεύγουμε να δώσουμε έμφαση και προσοχή στα σχετικά παράπονα για σωματικές ενοχλήσεις και αδιαθεσίες
- Αποφασίζουμε ποιος θα το συνοδεύσει μέχρι το σχολείο - πρέπει να είναι ένα άτομο που το παιδί εμπιστεύεται
- Αποφεύγουμε να το ρωτάμε "πώς νιώθει" - ξεκινάμε συζητήσεις ευχάριστου περιεχομένου
- Όταν επιστρέψει σπίτι, το επαινούμε για την προσπάθεια του (χωρίς να αναφερθούμε στο ό,τι μπορεί να έκλαιγε ή να διαμαρτυρόταν κλπ)
- Φροντίζουμε η πρωινή άφιξη του παιδιού στο σχολείο να γίνει κάτ από συνθήκες που δεν είναι αγχογόνες για το παιδί, δηλαδή να πάει στο σχολείο αρκετά νωρίτερα ώστε να μην έχουν συγκεντρωθεί όλα τα παιδιά στο προαύλιο ή λίγο αργότερα, όταν οι μαθητές έχουν μόλις μπει στην τάξη
- Αν κάποια μέρα το παιδί μείνει στο σπίτι, δεν πρέπει να του παρέχουμε ενισχύσεις π.χ δεν του δίνουμε παραπάνω προσοχή από ό,τι συνήθως, δεν του επιτρέπουμε να κοιμηθεί περισσότερο αφού βρίσκεται σπίτι κλπ.
Σε περιπτώσεις εξαιρετικού άγχους και ακραίων αντιδράσεων που διαρκούν μεγάλο διάστημα, πρέπει να απευθυνόμαστε για βοήθεια σε κάποιον ειδικό από το χώρο της ψυχικής υγείας.
